Bojownikom niepodległości

Jan Bąk

(1901–1942)

Urodził się 8 października 1901 r. w Rudniku pow. Nisko.

Uczył się w gimnazjum.

Od listopada 1918 r. w WP. W stopniu szer. służył w 4 komp. 5 pp leg. Brał udział w walkach z Ukraińcami o Przemyśl, a potem we Lwowie i jego rejonie.

Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty i 1 kwietnia 1921 r. otrzymał stopień ppor. piech. Awansowany 1 kwietnia 1923 r. na por. piech., służył w 17 pp (1923, 1924). Przeniesiony do lotnictwa, w 1928 r. był oficerem Centralnej Szkoły Podoficerów Pilotów Lotnictwa, a w 1932 r. pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Podoficerów Lotnictwa. Awansowany 1 stycznia 1935 r. na kpt. pil., wiosną 1939 r. był kierownikiem referatu w Sztabie Lotniczym Sztabu Głównego.

Podczas kampanii 1939 r. po 17 września przeszedł do Rumunii, skąd potem przedostał się na zachód. Awansowany na mjr. pil., został przydzielony do 300 dyonu bombowego.

Zginął 15 stycznia 1942 r. w Bloms Cross Farm na skutek awarii samolotu podczas lotu bojowego. Pochowany na cmentarzu w Newark.                                            

Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Źródła

O. Cumft, H.K. Kujawa, Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946, Warszawa 1989; „Monitor Polski” nr 64/1937; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.