Bojownikom niepodległości

Jan Bąkowski

(1896–po 1931)

Urodził się 5 kwietnia 1896 r. w Nagórzance pow. Czortków. Syn Antoniego i Cecylii.

Ukończył Szkołę Przemysłowo-Drzewną w Stanisławowie.

Od 1913 r. należał do Zw. Strzeleckiego.

W czasie I wojny światowej od 6 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich ps. „Bolek”. Służył w 6 komp. 3 pp LP, uzyskując stopień plut. Podczas bitwy pod Kościuchnówką 5 lipca 1916 r. dostał się do niewoli rosyjskiej w okolicach Wołczecka. Zbiegł z niewoli i 30 grudnia 1917 r. zgłosił się do stacji zbornej we Lwowie.

Od 9 stycznia 1918 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Przydzielony do baonu uzupełniającego 3 pp LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza.

Wcielony do armii austro-węgierskiej, służył w 95 pp.

Po rozkładzie Austro-Węgier w listopadzie 1918 r. internowany przez Ukraińców. Był więziony do 3 sierpnia 1919 r.

W niepodległej Polsce podoficer zawodowy WP. W 1931 r. posiadał stopień st. sierż. Służył wówczas w 2 komp. ckm 3 pp leg.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 132/1931; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.