Jan Balsewicz

Urodził się 30 kwietnia 1887 r. w majątku Mussa koło Wilna. Syn Konstantego i Zofii z Rapcewiczów

Do 12. roku życia uczył się w domu, a następnie w gimnazjum humabistycznym w Wilnie, w którym w 1908 r. uzyskał maturę. Studiował przyrodę na uniwersytecie w Dorpacie. Był członkiem konwentu „Polonia”. W 1914 r. uzyskał absolutorium.

W czasie I wojny światowej od 1 grudnia 1914 w armii rosyjskiej. Ukończył szkołę oficerską w Wilnie, po czym został skierowany do 29 zapasowego pstrz syberyjskich. W lipcu 1916 r. skierowany na front, walczył m.in. w składzie 12 pgren astrachańskich. W armii rosyjskiej pozostawał do 14 października 1917 r.

Przeszedł wówczas do I Korpusu Polskiego. Od 15 października 1917 do 30 maja 1918 r. był żołnierzem 1 i 3 komp. Legii Oficerskiej. Po demobilizacji korpusu podjął służbę w Polskiej Organizacji Wojskowej Komenda Naczelna 3 (od maja do grudnia). Służył w Bobrujsku, gdzie wysyłał żołnierzy polskich na Murmań, następnie w Orszy, po czym był oficerem łącznikowym w Moskwie. Aresztowany przez bolszewików, do 3 grudnia był więziony na „Butyrkach”. Po zwolnieniu przez Kijów przedostał się do kraju i 1 lutego 1919 r. wstąpił do Wojska Polskiego.

Przydzielony do 6 pp leg. Od 10 lutego do 1 maja 1919 r. przebywał na kursie przeszkolenia w Wielkopolskiej Szkole Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy. Następnie przydzielono go do tej szkoły na stanowisko dowódcy XI klasy. 6 grudnia powrócił do 6 pp leg, w którym w stopniu por. piech. był dowódcą 8 komp.

W czasie walk na przyczółku mostowym Dźwińsk, II/6 pp Leg.stał na odcinku Leśniczówka-Dubówka. Bolszewicy po przygotowaniu artyleryjskim, przypuścili gwałtowny atak na cały odcinek II/6 pp Leg. Komp. 8-ma 6 pp Leg. odparła atak, przechodząc pod osobistem dowództwem por. Balsewicza, do częściowego kontrataku. Pod naporem przeważających sił, kompanja stojąca na skrzydle 8/6 pp Leg. cofnęła się ze swego odcinka, odsłaniając całkowicie kompanię 8-mą. Bolszewicy wpakowali się całą masą w tę lukę zagrażając tyłom komp. 8-mej. Por. Balsewicz nie tracąc głowy, podrywa pluton będący w rezerwie, uderza po raz drigi brawurowym kontratakiem na nieprzygotowanych na to bolszewików. W walce na bagnety kilkunastu bolszewików zostaje zabitych a kilku uprowadzonych do niewoli. Por. Balsewicz obsadza swym plutonem odcinek sąsiedniej kompanii i wytrzymuje ponowny atak bolszewików, aż do przybycia posiłków [z wniosku mjr. Bolesława Popowicza na order Virtuti Militari].

Na początku stycznia 1921 r. sprawował funkcję referenta demobilizacyjnego pułku.

Zweryfikowany jako mjr piech. z 1 czerwca 1919 r., 10 lutego 1922 r. został zatwierdzony na stanowisku dowódcy I baonu, a w kwietniu 1924 r. kwatermistrza 6 pp leg. Awansowany 1 stycznia 1927 r. na ppłk. piech., od lutego przebywał na praktyce w PKU Wilno Powiat. Od lipca sprawował funkcję komendanta PKU Postawy, a od kwietnia 1928 r. PKU Łódź-Miasto II. W listopadzie 1932 r. przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu nr IV, a 31 marca 1933 r. w stan spoczynku.

Mieszkał w Skierniewicach.

Po 1933 r. pracował w Dyrekcji Naczelnej Lasów Państwowych.

W 1939 r. zmobilizowany do WP, brał udział w kampanii wrześniowej. Służył w Komendzie m.st. Warszawy. Po kapitulacji załogi stolicy (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w niej m.in. w oflagu VII A w Murnau. 29 kwietnia 1945 r. uwolniony przez oddziały amerykańskie. Powrócił później do kraju.

Zmarł 26 sierpnia 1970 r. we Wrocławiu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Grabiszyńskim pole 10P.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., dwukrotnie Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.

Żonaty, małżeństwo to było bezpotomne.