Urodził się 12 czerwca 1897 r. w Krakowie. Syn Franciszka i Franciszki z Tatarów.
Uczeń Wyższej Szkoły Przemysłowej w rodzinnym mieście.
W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 part LP. Ranny 4 marca 1915 r., leczył się w szpitalu w Wiedniu.
Po rozwiązaniu Legionów wcielony do armii austro-węgierskiej.
Od listopada 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami w grudniu 1920 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. z 1 czerwca 1919 r.
W niepodległej Polsce od 1923 r. był pracownikiem PKP w służbie drogowej oraz w Biurze Wojskowym Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Krakowie. W 1939 r. zajmował się obsługą transportów oraz odbudową na obszarze Lwowa.
Po kampanii 1939 r. mieszkał w Krakowie i kontynuował pracę na kolei. Aresztowany 5 lipca 1943 r. z rodziną przez Niemców, został uwięziony w obozie koncentracyjnym w Auschwitz (nr więźnia 152 737), a później w Buchenwaldzie (nr więźnia 34 329) i w Leitmeritz (Litomierzyce). 5 maja 1945 r. zbiegł z transportu ewakuacyjnego i przez Pragę powrócił do Krakowa.
Pracował jako kierownik odcinka PKP Nowy Targ-Zakopane, a od 1949 r. jako inspektor nadzoru przy inwestycjach torowych wokół Krakowa. W 1958 r. przeszedł na emeryturę.
Członek Zw. Byłych Więźniów Politycznych oraz ZBoWiD (Klub OK Buchenwald-Dora).
Zmarł 24 grudnia 1974 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 27/1934; informacje wnuka Marka Szarzyńskiego.