Bojownikom niepodległości

Jan Banasiak

(1897–po 1931)

Urodził się 28 kwietnia 1897 r. w Ostrowach koło Błonia. Syn Macieja i Antoniny.

Uczył się w Szkole Handlowej we Włocławku.

W czasie I wojny światowej jako uczeń IV klasy w kwietniu 1915 r. wstąpił do Legionów Polskich. Ukończył szkołę podoficerską LP w Kamieńsku, po czym w stopniu st. szer. został przydzielony do 1 komp. 4 pp LP. W jej składzie 15 lipca wyruszył na front. Po bitwie pod Jastkowem przeszedł do I Brygady. Służył w 3 komp. IV baonu 5 pp LP. Ranny 5 lipca 1916 r. podczas bitwy pod Kościuchnówką, leczył się w szpitalu legionowym w Lublinie i Czerwonego Krzyża w Radomiu. Następnie ponownie w swojej komp.

Po kryzysie przysięgowym w lipcu 1917 r. zbiegł podczas transportu do obozu internowanych w Szczypiornie. Ukrywał się w majątku hr. Frohlicha w Kutnowskiem i działał w POW.

Od 11 listopada 1918 r. w WP. Służył w 31 pp. Podczas walk z bolszewikami w lipcu 1919 r. dostał się do niewoli, w której przebywał przez okres 14 miesięcy.

Powrócił do kraju i podjął służbę w 5 pp leg, a następnie w 71 pp (do 21 września 1928 r.).

W niepodległej Polsce mieszkał w Prużanie. Pracował jako urzędnik. Był też tam komendantem powiatowym Zw. Strzeleckiego.

Zmarł po 1931 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 132/1931; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.