Bojownikom niepodległości

Jan Baranowski

(1883–po 1937)

Urodził się 15 lipca 1883 r. w Gołyminie pow. Pułtusk. Syn Antoniego i Władysławy z Ostrowskich.

W czasie I wojny światowej od 6 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. Służył w III baonie 1 pp LP. Ranny, leczył się w szpitalu. Od 20 marca 1915 r. w okm 1 pp LP. Uzyskał stopień kpr. Na początku kwietnia 1917 r. w komp. rekruckiej 1 pp LP.

W niepodległej Polsce mieszkał w Sanoku. Pracował zawodowo jako stolarz.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Był żonaty.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 93/1937.