Urodził się na terenie Królestwa Polskiego. Syn poległego powstańca 1863 r., wnuk poległego żołnierza 1831 r., prawnuk poległego żołnierza 1794 r.
Wychowywał się u krewnych w Galicji.
Ukończył austriacką akademię wojskową, po czym poświęcił się zawodowej służbie wojskowej. Przeniesiony do rezerwy, wyjechał do Stanów Zjednoczonych.
Zamieszkał w Chicago. Tam był działaczem „Sokoła”. Od 1912 r. sprawował funkcję naczelnika Zw. Sokołów Polskich w Ameryce. Zwolennik uwojskowienia tej organizacji.Następnie mieszkał w Detroit.
W czasie I wojny światowej był współorganizatorem polskich oddziałów w Kanadzie. Razem z ochotnikami przybył do Francji, gdzie wstąpił do Armii Polskiej. Z armią wiosną 1919 r. powrócił do kraju.
Od 1 września 1919 r. w stopniu mjr. piech. dowodził 49 pp. Na jego czele brał udział w walkach z bolszewikami na terenie Ukrainy. Awansował na ppłk. piech.
Poległ 30 czerwca 1920 r. w rejonie Płoskirowa.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.
R. Brykowski, 49 Huculski Pułk Strzelców, Pruszków 1992; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; M. Frančić, Komitet Obrony Narodowej w Ameryce 1912-1918, Wrocław 1983; Księga chwały piechoty, Warszawa 1937-1939; Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920, Warszawa 1934; „Monitor Polski” nr 140/1932.