Bojownikom niepodległości

Jan Bartosz

(1884–po 1938)

Urodził się w 1884 r. w Tamasfalva na Węgrzech. Syn Marii.

Był z zawodu cieślą.

W czasie I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Służył w oddziale technicznym 3 pp LP. Uzyskał stopień st. szer.

Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Był żołnierzem komp. technicznej. W czasie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) dostał się do niewoli austriackiej. Internowany w Szeklencze.

W niepodległej Polsce pracował na roli.

Zmarł po 1938 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; „Monitor Polski” nr 177/1938.