Bojownikom niepodległości

Jan Batorski

(1893–1940)

Urodził się 27 maja 1893 r. w Wieliczce. Syn Leona i Marii z Cieślików.

W niepodległej Polsce jako posterunkowy służył w policji. Co najmniej od 1932 do 1936 r. był funkcjonariuszem na terenie województwa poleskiego (powiat Prużana), a później krakowskiego. W 1939 r. pełnił służbę w powiecie bocheńskim.

Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.

Wywieziony na podstawie listy nr 05/1 z 5 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.

Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. I, Warszawa 2005; „Monitor Polski” nr 293/1932.