Bojownikom niepodległości

Jan Bauerek

(1895–1984)

Urodził się 19 września 1895 r. w Gorzyczkach pow. Rybnik. Syn Macieja, rolnika, i Franciszki ze Skrzyszowskich.

Ukończył szkołę elementarną.

Od 1913 r. pracował jako górnik na terenie Westfalii.

W 1914 r. powołany do armii niemieckiej, służył w niej do 1918 r.

Od 1919 r. w POW Górnego Śląska. Uczestnik I powstania śląskiego. Służył w 2 komp. I oddziału rybnickiego (1919 r.). Po upadku powstania przedostał się na teren Polski. Przebywał w obozie w Oświęcimiu. W 1920 r. Skierowany do służby w policji Górnego Śląska, posiadał stopień wachm. Chronił polskie wiece i zebrania. Brał udział w III powstaniu śląskim.

W niepodległej Polsce służył w Policji Województwa Śląskiego. W 1932 r. posiadał stopień st. przodownika. Był wówczas funkcjonariuszem w Wyrach pow. Pszczyna. Później służył w Łaziskach.

Podczas II wojny światowej aresztowany przez Niemców. Wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, potem przebywał w obozie w Oranienburgu. Uwolniony w 1945 r., powrócił do kraju.

W 1945 r. został pierwszym przewodniczącym Prezydium Rady Narodowej w Raciborzu. Do 1959 r. pracował w Raciborskiej Fabryce Kotłów.

Zmarł w 1984 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał złoty i srebrny Krzyż Zasługi.

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; Encyklopedia powstań śląskich, Opole 1982; „Monitor Polski” nr 167/1932; „U nas” nr 1/2010.