Urodził się 22 grudnia 1892 r. w Pleszewie. Syn Stanisława i Felicji z Adamczewskich.
W 1915 r. powołany do armii niemieckiej, służył w niej do 1918 r.
Uczestnik powstania wielkopolskiego w baonie pleszewskim. Następnie, w składzie 17 DP, brał udział w walkach z bolszewikami. Później pełnił służbę w Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W 1921 r. został przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. int. z 1 czerwca 1919 r.
Był burmistrzem Pleszewa.
Członek Zw. Powstańców Wielkopolskich.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na kpt.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie, jest wymieniony na tablicy ofiar katyńskich na budynku starostwa w Pleszewie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 167/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.