Bojownikom niepodległości

Jan Biel

(1897–po 1933)

Urodził się 19 października 1897 r. we Lwowie. Syn Józefa i Katarzyny z Liszańczuków.

W czasie I wojny światowej 18 lipca 1915 r. wstąpił do Legionów Polskich. Przydzielony do 6 pp LP, w jego składzie uczestniczył w kampanii wołyńskiej, podczas której został ranny. W 1917 r. pełnił służbę w placówce werbunkowej w Krzepicach koło Częstochowy. 8 sierpnia przydzielony ponownie do 6 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym we wrześniu przeszedł do Polskiego Korpusu Posiłkowego. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Dulfalvie.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej.

Od listopada 1918 r. brał udział w walkach z Ukraińcami w rejonie Lwowa i Gródka Jagiellońskiego.

W niepodległej Polsce mieszkał we Lwowie. Był niższym funkcjonriuszem pocztowym.

Zmarł po 1933 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 131/1933.