Bojownikom niepodległości

Jan Biela

(1897–po 1936)

Urodził się 24 czerwca 1897 r. w Starem Bystrem pow. Nowy Targ. Syn Jana i Anny z Gąsieniców.

Pracował na roli.

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. W stopniu szer. służył w 3 komp. 3 pp LP. Chory, w lipcu 1915 r. przebywał w szpitalu rezerwowym nr 2 w Wiedniu. Potem w 8 komp. oraz oddziale sztabowym III baonu tego pułku.

Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. pozostał w pułku. Uzyskał stopień st. szer.

W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos.

W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnej wsi. Uzyskał zaopatrzenie na podstawie dekretu prezydenta z 13 stycznia 1936 r.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 167/1932.