Urodził się 15 kwietnia 1894 r. w Targanicy (obecnie Targanicach) koło Andrychowa. Syn Szymona i Katarzyny. Pracował jako cieśla.
W czasie I wojny światowej od 9 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. W stopniu szer. służył w 10 komp. 3 pp LP. Ranny 24 listopada 1915 r. podczas walk na Wołyniu, do 5 stycznia 1916 r. przebywał w szpitalu rezerwowym w Chełmie, a następnie w szpitalu rezerwowym nr 1 w Wiedniu. Awansował na st. szer.
Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. pozostał w 3 pp LP w Polskim Korpusie Posiłkowym. Brał udział w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918). Dołączył do II Korpusu Polskiego na Ukrainie. Uczestniczył w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 maja). Po kapitulacji korpusu (12 maja) dostał się do niewoli, z której 15 lutego 1919 r. został zwolniony.
W niepodległej Polsce był mistrzem ciesielskim. Pracował w kopalni „Kazimierz” koło Strzemieszyc.
Zmarł po 1937 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 64/1937; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.