Bojownikom niepodległości

Jan Blak

(1897–po 1932)

Urodził się 18 maja 1897 r. w Krakowie. Syn Konstantego i Anieli z Paździorków.

Uczył się w seminarium nauczycielskim.

W czasie I wojny światowej od 26 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 2 komp. I baonu 1 pp LP.  Ranny 1 listopada 1915 r., przebywał w szpitalu twierdzy nr 4 w Krakowie, a w grudniu w Domu Uzdrowieńców w Kamieńsku. Następnie powrócił do komp. 28 czerwca 1916 r. awansował na kpr.

Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w 2 pp LP. Następnie w stacji zbornej w Krakowie, a potem w Dowództwie Uzupełnień w Bolechowie, skąd zbiegł w styczniu 1918 r.

Był w Polskiej Sile Zbrojnej. 16 maja zwolniony z wojska przez Inspektorat Wyszkolenia w Warszawie.

Po 1918 r. w WP. Uzyskał stopień por. piech. Po wojnie z bolszewikami przeniesiony do rezerwy.

W niepodległej Polsce mieszkał w Królewskiej Hucie (potem: Chorzów). Był urzędnikiem.

Zmarł po 1932 r.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Krzyżem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 109/1932
Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; J. Kruk-Śmigla, Za wierną służbę Ojczyźnie. Dziennik legionisty I Brygady, Krosno 2004; „Monitor Polski” nr 109/1932; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.