Urodził się 27 grudnia 1886 r. w Skierniewicach. Syn Ignacego i Franciszki z Łabińskich.
Ukończył Szkołę Techniczną Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej.
W czasie I wojny światowej do 1916 r. w armii rosyjskiej. Po rewolucji w Rosji (1917 r.) członek Zw. Wojskowych Polaków w Tyflisie. Służył też w polskiej Brygadzie Kaukaskiej.
Od 1920 r. w WP. W stopniu ppor. sap. w 1 pułku wojsk kolejowych.
Zweryfikowany jako kpt. sap. z 1 czerwca 1919 r., służył w Dep. VI Wojsk Technicznych MSWojsk (1923, 1924) i Dep. Inżynierii MSWojsk (1928). W 1932 r. przeniesiony w stan spoczynku.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 177/1938; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.