Jan Bober

Urodził się 1 stycznia 1897 r. w Giżynku. Syn Aleksandra i Jadwigi ze Szczerbiaków. Brat Tomasza (zob.).

Działacz niepodległościowy ps. „Żubr”.

W niepodległej Polsce w Policji Państwowej. W 1928 r. w stopniu podkomisarza komendant powiatowy policji w Brzesku. Awansowany na komisarza, w1928 r. pełnił służbę w Łowiczu. Potem (do 31 lipca 1931 r.) komendant powiatowy policji we Włocławku. W 1932 r. posiadał stopień komisarza. Służył we Włocławku, a w latach 1937-1939 był naczelnikiem Urzędu Śledczego w Brześciu nad Bugiem. Awansował do stopnia nadkomisarza.

Członek Ligi Obrony Powietrznej Państwa. 10 kwietnia 1928 r. wybrany na zastępcę członka zarządu koła w Łowiczu.

Podczas kampanii 1939 r. 18 września w Tarnopolu dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Przewieziony 18 czerwca 1941 r. do obozu w Griazowcu, po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej i podpisaniu umowy Sikorski-Majski 4 września 1941 r. przydzielony do Armii Polskiej w ZSSR. Razem z nią przeszedł na Bliski Wschód.

Po zakończeniu wojny zamieszkał w Wlk. Brytanii. W 1971 r. powrócił do Polski.

Zmarł w 1987 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty z Katarzyną Leontiew, miał z nią syna Zbigniewa.