Urodził się 6 grudnia 1897 r. w Białej Podlaskiej. Syn Józefa i Marianny ze Szwędrowskich. W czasie I wojny światowej od 1 lipca (sierpnia?) 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w VI baonie 7 pp LP (od końca września 1916 r.: II baon 1 pp LP). Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w dowództwie jego taborów. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos i Huszt (do 18 lipca 1918). Następnie służył w Milicji Ludowej w Lublinie. 2 maja 1919 r. wstąpił do WP. Do 22 maja 1920 r. służył w 1 pułku wojsk kolejowych. Od 1 lipca 1920 r. w Policji Państwowej. Służbę pełnił w Lublinie – w 1928 r. w I komisariacie. Awansowany w 1931 r. na przodownika, a w 1939 r. na st. przodownika. We wrześniu 1939 r. był funkcjonariuszem w IV komisariacie w Lublinie. Członek Zw. Legionistów Polskich (oddział lubelski). Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Wywieziony na podstawie listy nr 027/2 z 13 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze. Odznaczony Krzyżem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta. Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. I, Warszawa 2005; „Monitor Polski” nr 293/1932; Sprawozdanie z działalności zarządu oddziału Związku Legionistów Polskich w Lublinie za rok 1937-38, Lublin brw.