Bojownikom niepodległości

Jan Bojarski

(1895–po 1945)

Urodził się 31 stycznia 1895 r. w Mostach Wielkich pow. Żółkiew. Syn Ludwika.
Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca i awansowany 1 lipca 1925 r. na kpt. piech., co najmniej od 1923 do 1928 r. służył w 27 pp. Potem w KOP. Od 28 marca 1930 do 28 czerwca 1933 r. dowodził 2 komp. baonu KOP „Bereźne” w Lewaczu. Następnie dowódca komp. odwodowej. Od 10 kwietnia 1934 r. dowódca 3 komp. tego baonu w Bielczakach. W KOP służył co najmniej do 1935 r. Wiosną 1939 r. był dowódcą 6 komp. 39 pp.
Podczas kampanii 1939 r. sprawował funkcję oficera informacyjnego 24 DP. W nocy z 13 na 14 września dostał się do niewoli niemieckiej na szosie Przemyśl-Dobromil.
Zmarł po 1945 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 251/1931
Źródła

R. Dalecki, Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 roku, Rzeszów 1989; „Monitor Polski” nr 251/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.