Urodził się 14 lutego 1837 r. w Borkowcach koło Żytomierza. Syn Jana, ziemianina, i Faustyny z Jabłonowskich.
Uczestnik powstania styczniowego. Na początku maja 1863 r. wraz z braćmi i bratankiem wystawił dwa plut. kawalerii, z którymi dołączył do Oddziału Jazdy Wołyńskiej płk. E. Różyckiego. Brał udział w walkach pod Trojanowem (8 maja) i Lubarem (9 maja). Za rozbicie podjazdu przeciwnika w tej bitwie 9 maja mianowany por. kaw. Uczestniczył w walkach pod Połonnem (12 maja), Miropolem (16 maja), Worobijówką (19 maja), Minkowcami (22 maja), Laszkami (24 maja) i pod Salichą (26 maja). 28 maja z Jazdą Wołyńską przeszedł na teren Galicji. Internowany przez Austriaków w Ołomuńcu, po trzech miesiącach zbiegł i przedostał się do Tarnopola. Wstąpił do formowanego w Galicji Wschodniej oddziału gen. J. Chaleckiego. Po ogłoszeniu stanu oblężenia w Galicji (29 lutego 1864 r.) i zakazie wymarszu na teren Rusi, oddział został rozwiązany. Wobec groźby aresztowania i wydania Rosjanom wyjechał do Drezna, a potem do Paryża.
W maju 1867 r. powrócił do Galicji i osiadł w Uhrynowie koło Stanisławowa. Prowadził majątki ziemskie Uhrynów i Rybno.
Działacz społeczny; od 1870 do 1914 r. członek Galicyjskiego Tow. Gospodarskiego we Lwowie i władz oddziału stanisławowsko-bohorodczańsko-nadwórniańskiego. Był członkiem komisji licencjonującej tego tow.. W 1871 r. został członkiem podkomisji krajowej podatku gruntowego w Tarnopolu i powiatowej komisji szacunkowej w Stanisławowie. W latach 1872-1898 sprawował funkcję radnego powiatowego, zaś od 1874 do 1898 r. był członkiem Wydz. Powiatowego w Stanisławowie. Członek Galicyjskiego Tow. Kredytowego ziemskiego we Lwowie i członek władz Wydz. Okręgowego w Stanisławowie (1872-1914). Od 1904 r. członek Tow. Szkoły Ludowej w Stanisławowie.
W niepodległej Polsce zweryfikowany jako por. weteran. Mieszkał w Stanisławowie.
Zmarł 11 września 1932 r. w Stanisławowie i tam został pochowany.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości z mieczami oraz orderem Polonia Restituta 5 kl.
Żonaty (od 16 X 1866) z Józefą Hutten-Czapską, miał z nią córki Helenę (ok. 1870-ok.1942-1943), zmarłą na zesłaniu w Kazachstanie, Annę (ur. ok. 1870) oraz synów Tadeusza (ur. ok. 1870) i Stanisława (ok. 1888-1940), prawnika, zamordowanego przez Sowietów.
Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; B. Szwedo: Powstańcy Styczniowi odznaczeni Orderem Wojennym Virtuti Militari (Mińsk Mazowiecki-Warszawa 2013); Monitor Polski nr 260/1930.