Urodził się 15 lipca 1901 r. we Lwowie. Syn Alfreda i Zofii z Zarzyckich.
Uczeń gimnazjum.
W czasie I wojny światowej od końca 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w 6 pp LP, a potem w VI baonie 7 pp LP. W końcu września 1916 r. wcielony z baonem do 1 pp LP (II baon).
Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym.
Od listopada 1918 r. w WP. Brał udział w walkach z Ukraińcami w rejonie Lwowa. Latem 1920 r. w składzie 240 pp Armii Ochotniczej walczył z bolszewikami na terenie wschodniej Małopolski. Następnie w rezerwie. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. piech., 19 marca 1939 r. awansował na por. rez. piech.
W 1923 r. ukończył gimnazjum, po czym podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1925 r. przeniósł się na etnografię. 13 grudnia 1930 r. uzyskał doktorat.
Podjął pracę jako asystent w zakładzie etnologii Uniwersytetu Jana Kazimierza. Badacz Huculszczyzny i Łemkowszczyzny, autor prac specjalistycznych.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, prawdopodobnie po jej zakończeniu aresztowany przez Sowietów.
Zmarł w 1940 lub 1941 r. na Dalekim Wschodzie.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Etnografowie i ludoznawcy polscy. Sylwetki, szkice biograficzne t. III, Wrocław 2010; „Monitor Polski” nr 93/1937; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2003.