Urodził się 30 grudnia 1897 r. w Słupcy. Syn Edmunda Antoniego i Marii Elżbiety z Lipińskich.
Uczył się w szkole handlowej w Koninie.
Z wybuchem I wojny światowej wyjechał do Kijowa, a następnie do Białej Cerkwi, gdzie ukończył gimnazjum z wyróżnieniem. Podjął wówczas studia na Wydz. Medycznym Uniwersytetu św. Włodzimierza w Kijowie.
Należał do POW w Białej Cerkwi.
Działacz harcerski. Po ukończeniu kursów instruktorskich został członkiem Naczelnictwa Harcerskiego w Kijowie. Był jego delegatem na zjednoczeniowy zjazd harcerski w Lublinie (1 listopada 1918 r.). Wybrano go na członka Naczelnej Rady Harcerskiej. Co najmniej od 1919 r. członek Głównej Kwatery Harcerzy.
W 1920 r. ochotniczo w WP. Ciężko ranny w bitwie warszawskiej.
W 1918 r. podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Po ich ukończeniu pracował jako sędzia w Bielsku Podlaskim, a potem w Grójcu i Warszawie. W 1936 r. uzyskał doktorat.
Działacz harcerski, w 1925 r. był współautorem Harcerskiego Kodeksu Honorowego. Po 1930 r. sprawował funkcję przewodniczącego Naczelnego Sądu Harcerskiego (co najmniej do 1937 r.). Uzyskał stopień harcmistrza.
Podczas II wojny światowej aresztowany przez Sowietów, w 1939 r. był więziony w Równem, a potem został przewieziony do Kijowa.
Wywieziony na podstawie listy nr 042 z 20-22 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany na terenie Ukrainy, zapewne w Kijowie.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Krzyżem Niepodległości.
Żonaty (od 1928 r.) z Wandą Babicką.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
A. Holiczenko, Żołnierze tajnego frontu. Lista imienna KN3 POW-Wschód, 1914-1921, Olsztyn 2012; „Monitor Polski” nr 64/1937; W. Nekrasz, Harcerze w bojach w latach 1914-1921 t. 1, 2, Warszawa 1930, 1931; T. Strumiłło, w: Polski Słownik Biograficzny t. VIII/1959-1960; Ukraiński ślad Katynia, Warszawa 1995.