Jan Fazanowicz

Urodził się 26 listopada 1886 r. w Aleksandrówcekoło Kozienic. Syn Władysława, chłopa małorolnego, i Konstancji z Wójcikowskich.

Ukończył szkołę średnią w Sosnowcu (1904). Równolegle (w latach 1902–1904) uczył się malarstwa zdobniczego u W. Zakonžyla i Włodzimierza Tetmajera.

Od 1903 r. należał do koła sportowo-atletycznego w Sosnowcu. Zaangażowany w działalność niepodległościową, w 1906 r. został zmuszony do wyjazdu z miasta. Zamieszkał w Duhcov w północnych Czechach, gdzie wstąpił do „Sokoła”. W latach 1909–1910 kształcił się w Pradze, zdobywając uprawnienia nauczyciela wychowania fizycznego.

Po powrocie do Sosnowca pracował jako nauczyciel gimnastyki w szkole handlowej w Sosnowcu oraz w szkole górniczej w Dąbrowie.

W czasie I wojny światowej sprawował funkcję zastępcy komendanta Straży Obywatelskiej w Sosnowcu. W latach 1917–1918 pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego w szkole realnej w Kielcach i tamtejszym seminarium nauczycielskim. Brał udział w rozbrajaniu okupantów w Kielcach w listopadzie 1918 r.

Wstąpił wówczas do WP. Ukończył Szkołę Podchorążych w Warszawie. Awansowany do stopnia por. piech., w latach 1920–1922 był instruktorem gimnastyki w Centralnej Wojskowej Szkole Gimnastyki i Sportu w Poznaniu. Następnie w rezerwie. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

Pracował jako nauczyciel gimnastyki w gimnazjum Jana Kantego w Poznaniu.

Równolegle związkowy naczelnik Tow. Gimnastycznego „Sokół”. Autor podręczników gimnastyki.

Po kampanii 1939 r. wysiedlony przez Niemców do Ostrowca Świętokrzyskiego, prowadził tajne nauczanie rysunków.

W latach 1946–1950 prowadził gimnastykę w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Powrócił do Poznania i tam prowadził gimnastykę w Wyższej Szkole WF (1950–1955). Był jednym z założycieli Tow. Krzewienia Kultury Fizycznej w Polsce (1957–1965 wiceprzewodniczący Zarządu Głównego). W 1958 r. przeszedł na emeryturę.

Zmarł 16 stycznia 1973 r. w Poznaniu.

Żonaty (od 1921) z Aurelią Heleną Konieczną, miał córkę Janinę.