Urodził się 4 stycznia 1880 r. we wsi Plechów pow. Pińczów. Syn Andrzeja, kowala, i Marianny z Kubeczków.
Ukończył dwie klasy szkoły elementarnej.
W 1898 r. przyjechał do Zagłębia Dąbrowskiego i podjął pracę w hucie „Katarzyna” w Sosnowcu.
Od 1903 r. należał do PPS ps. „Burza”, „Mrówka”. Zajmował się organizowaniem kół partyjnych i kolportażem nielegalnych wydawnictw. Od 1905 r. członek OB PPS w Sielcu. W 1906 r. aresztowany przez władze rosyjskie, przez cztery miesiące był więziony w Będzinie, a następnie przez 14 miesięcy w Piotrkowie. Z powodu braku dowodów winy został uwolniony.
Podjął wówczas pracę zawodową w kopalni „Hr. Renard”.
Jednocześnie kontynuował działalność partyjną w PPS-Frakcji Rewolucyjnej.
Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 r.
W styczniu 1919 r. został członkiem Rady Delegatów Robotniczych Zagłębia Dąbrowskiego.
W latach 1919–1926 członek zarządu oddziału Centralnego Zw. Górników. Był także działaczem spółdzielczym; m.in. członek Rady Nadzorczej Robotniczej Spółdzielni Spożywców w Sosnowcu (1923), opiekun świetlicy spółdzielczej.
W 1925 r. z listy PPS wybrany do Rady Miejskiej Sosnowca.
W 1936 r. zwolniony z pracy w kopalni, do 1938 r. pozostawał bezrobotnym. Następnie został pracownikiem huty „Katarzyna”.
W sierpniu 1939 r. wszedł w skład konspiracyjnej organizacji „Okrzeja-Odra”.
Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej. Służył w Gwardii Ludowej PPS-WRN, uczestniczył w akcjach tzw. małego sabotażu.
Po wojnie członek PPS, a po jej wchłonięciu przez PPR – od grudnia 1948 r. PZPR.
W 1951 r. przeszedł na emeryturę i pracował na pół etatu jako nocny strażnik. Ostatecznie w 1958 r. otrzymał rentę dla zasłużonych.
Zmarł 16 lipca 1965 r. w Sosnowcu.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
M. Łyszczarz, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 140/1938.