Jan Felich

Urodził się 21 listopada 1898 r. w Raczycach koło Odolanowa. Syn Jana i Małgorzaty z Jasków.

Uczył się w szkole powszechnej, ukończył cztery klasy (1913).

Następnie wyjechał w głąb Niemiec, gdzie pracował zarobkowo.

W czasie I wojny światowej od października 1916 do czerwca 1918 r. ukrywał się przed poborem do armii niemieckiej.

Powołany do służby w armii, brał udział w walkach na froncie we Francji. i Belgii.

Po wybuchu powstania wielkopolskiego 16 stycznia 1919 r. wstąpił do komp. odolanowskiej. Od 15 czerwca 1919 do 17 sierpnia 1921 r. był żołnierzem 12 pstrz wlkp (potem: 70 pp). Brał udział w wojnie z bolszewikami.

Po przeniesieniu do rezerwy podjął służbę w Straży Granicznej. Ukończył szkołę SG w Wieluniu, po czym w stopniu strażnika SG pełnił służbę w różnych placówkach m.in. w Łodzi (1932). W 1939 r. przeniesiony do placówki w Radomsku..

Podczas kampanii 1939 r. brał udział w obronie Warszawy. Po kapitulacji załogi stolicy (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej, z której rychło został  zwolniony. W październiku powrócił do Radomska. Tam przez trzy lata bezrobotny, ostatecznie zatrudniony w urzędzie pracy.

31 maja 1945 r. skierowany przez starostwo w Radomsku do Legnicy celem organizowania polskiej administracji. Od 5 czerwca pracował w Miejskim Urzędzie Pracy (który zorganizował), a potem w Wydz. Pracy i Pomocy Społecznej Prezydium Miejskiej Rady Narodowej. W 1951 r. współorganizował oddział Centrogalu w Legnicy i w nim pracował do przejścia na emeryturę w 1964 r.

Zmarł w 1976 r. w Odolanowie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym.

Odznaczony  Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl.

Żonaty, miał syna.