Urodził się 26 marca 1896 r. w Osiecznej pow. Leszno. Syn Stanisława, lekarza, i Urszuli z Chrzanowskich.
Ukończył gimnazjum w Lesznie, gdzie w latach 1914–1916 był przewodniczącym Towarzystwa Tomasza Zana. W roku 1914 objął komendę Polskiej Drużyny Strzeleckiej w tym mieście. W pierwszej połowie lipca przebywał na kursie PDS w Krakowie. Studiował medycynę na uniwersytetach we Wrocławiu i Monachium. W grudniu 1918 r. przerwał studia i przyjechał do Poznania.
Uczestnik powstania wielkopolskiego (27 grudnia 1918 – 16 lutego 1819); walczył w pierwszych starciach w Poznaniu, potem służył w szpitalu przy ul. Szkolnej oraz w Powstańczym Szpitalu Wojskowym we Wrześni. Dyplom lekarski otrzymał w na Uniwersytecie Poznańskim 23 stycznia 1923 r. Podjął wówczas pracę zawodową w klinice dermatologicznej tego uniwersytetu. W roku 1925 przebywał na sześciomiesięcznym stażu w Paryżu. W latach 1929–1933 był asystentem w Zakładzie Anatomii Patologicznej Uniwersytetu Poznańskiego. W roku 1934 objął funkcję kierownika pracowni histopatologicznej w klinice dermatologicznej, jednocześnie ordynatora oddziału dermatologicznego Szpitala Miejskiego im. J. Strusia, w którym pracował (z przerwami) do przejścia na emeryturę. 31 lipca 1937 r. uzyskał habilitację. Działacz BBWR.
W kampanii wrześniowej 1939 r. uczestniczył jako lekarz. Po jej zakończeniu powrócił do Poznania, skąd w grudniu został wysiedlony do Warszawy. W latach 1940–1944 pracował jako kierownik poradni i pracowni mikologicznej w Państwowym Zakładzie Higieny. Równocześnie uczestniczył w pracach tajnego Uniwersytetu Warszawskiego. Brał udział w powstaniu warszawskim 1944 r.
Po wojnie w latach 1947–1950 był starszym asystentem Pracowni Mikologicznej Państwowego Zakładu Higieny, od roku 1956 adiunktem Zakładu Mikologii Lekarskiej Akademii Medycznej w Poznaniu. Jednocześnie ordynator oddziału dermatologicznego Szpitala Miejskiego im. J. Strusia w Poznaniu (1956). W 1958 r. został krajowym konsultantem ds. zwalczania grzybic. W roku 1959 otrzymał tytuł prof. nadzwyczajnego. W 1967 r. przeszedł na emeryturę. Należał do Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego (przewodniczący sekcji mikologicznej i w składzie Zarządu Głównego), uczestniczył w działalności Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Był członkiem komitetu redakcyjnego m.in. „Przeglądu Dermatologicznego, Mycopathologia et Mycologia Applicata” (USA) oraz „Mycosen” (RFN). Autor licznych prac z dziedziny dermatologii (m.in. współautor podręcznika). Opublikował: Służba sanitarna w Powstaniu Wielkopolskim, „Nurt” 1977, nr 12. Zmarł 25 marca 1979 r. w Poznaniu.
Żonaty z Barbarą Kolszewską, syn – Jerzy (ur. 1938).
Honorowy członek Polskiego i Jugosłowiańskiego Tow. Dermatologicznego
Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 4 kl. i złoty Krzyż Zasługi.
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1914–1918, Warszawa 1935; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” 1932, nr 48; Polski Almanach Medyczny na rok 1956, Warszawa 1957; E. Tomkowiak, w: Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich 1918–1919, Poznań 2002.