Bojownikom niepodległości

Jan Foryst

(1906–1989)

Urodził się 25 maja 1906 r. we Lwowie. Syn Henryka i Anieli z Królów. Brat Maksymiliana Juliana (zob.) i Tadeusza (zob.).

Uczył się w II Szkole Realnej we Lwowie.

Od 1 listopada 1918 r. w stopniu szer. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka V. Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do II baonu 1 pstrz lwowskich (potem: 38 pp).

W niepodległej Polsce mieszkał we Lwowie. Ukończył II Państwową Szkołę Realną im. Jana i Andrzeja Śniadeckich we Lwowie. Pracował jako urzędnik.

Po II wojnie światowej mieszkał w Gliwicach. Pracował na Politechnice Śląskiej w Gliwicach. W 1958 r. był kwestorem tej uczelni. Równocześnie od 5 grudnia 1958 do grudnia 1960 r. przewodniczący Rady Nadzorczej Pracowniczej Spółdzielni Mieszkaniowej przy Politechnice Śląskiej.

Działacz ZNP, w 1978 r. sprawował funkcję członka prezydium ds. finansowych na Politechnice Śląskiej oraz przewodniczącego zarządu Pracowniczej Kasy Zapomogowo–pożyczkowej..

Zmarł 17 czerwca 1989 r. i został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Źródła

„Monitor Polski” nr 258/1933; Obrona Lwowa 1–22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Politechnika Śląska im. Wincentego Pstrowskiego w Gliwicach 1978/1979 1979/1980, Gliwice 1979; Program Politechniki Śląskiej im. Wincentego Pstrowskiego za rok akademicki 1958–1959, Gliwice 1959; Sprawozdanie Dyrekcji II Państwowej Szkoły Realnej imienia Jana i Andrzeja Śniadeckich we Lwowie za rok szkolny 1920/21, Lwów 1921.