Bojownikom niepodległości

Jan Franciszek Filipowski

(1896–1940)

Urodził się 21 listopada 1896 r. w Krakowie. Syn Jana i Anny.

Od 1914 r. w Legionach Polskich.

Po 1918 r. w WP. Początkowo w zbrojowni w Krakowie, potem w 6 pac.

Zweryfikowany jako por. art. z 1 czerwca 1919 r., służył w 5 pac (1923, 1924). Ukończył Centrum Wyszkolenia Artylerii. Awansowany 1 lipca 1925 r. na kpt. art., w 1928 r. był oficerem 19 pap. Dowodził dyonem i sprawował funkcję adiutanta pułku. W 1932 r. służył w dowództwie 9 grupy artylerii. Od 1934 r. dowodził 5 baterią 7 pal.  Awansowany 1 stycznia 1935 r. na mjr. art., wiosną 1939 r. zajmował stanowisko kwatermistrza tego pułku.

Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.

W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Źródła

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 111/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.