Bojownikom niepodległości

Jan Freyman

(1900–1970)

Urodził się 22 października 1900 r. w Bachmaczu na Ukrainie. Syn Aleksandra, ziemianina, i Olgi z Kwaśnickich. Brat Marcina Stanisława (zob.).

Do 1914 r. mieszkał i uczył się w Kiszyniowie i Łodzi.

Na początku I wojny światowej przebywał w rodzinnym majątku Swida w guberni kijowskiej.

W latach 1917–1919 należał do POW na terenie Ukrainy i w Besarsabii ps. „Pielesz” oraz do Drużyny Harcerskiej im. T. Kościuszki w Kiszyniowie.

W 1919 r. przez Bukareszt i Budapeszt przybył do Krakowa. Tam należał do VI drużyny harcerskiej. Następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie należał kolejno do XIV i XX drużyny harcerskiej.

Latem 1920 r. wstąpił ochotniczo do WP. Służył w 205 pp Armii Ochotniczej oraz w 2 puł. Brał udział w walkach z bolszewikami – został ranny pod Miastkowem. Po zakończeniu działań wojennych w 1921 r. jako uczeń przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 września 1929 r. mianowany ppor. rez. piech.

W 1922 r. uzyskał maturę w Gimnazjum im. ks. J. Poniatowskiego w Warszawie, po czym podjął studia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie i w 1930 r. otrzymał dyplom inżyniera leśnika.

W okresie studiów uczestniczył w działalności harcerskiej i organizacjach szkolno-akademickich. Był m.in. wiceprezesem Akademickiego Koła Pracy Naukowej SGGW, członkiem Kuratorium Ognisk Akademickich dla Polaków z Rusi, prezesem Ogniska akademickiego PCK i wiceprezesem Tow. Przyjaciół Dzieci Ulicy. Pracował jako dyrektor 4 burs: w PCK, w Polsko-Amerykańskim Komitecie Pomocy Dzieciom, w Centralnym Zw. Osadników i Polskim Tow. Emigracyjnym.

Ukończył studia uzupełniające w Instytucie Nauki Organizacji Pracy.

W latach 1930–1935 jako radca ds. leśnych pracował w Sekretariacie Generalnym BBWR. Od 1933 r. członek elitarnego Warszawskiego Klubu Społeczno-Ekonomicznego. Współtwórca i wiceprezes Wydz. Wykonawczego Organizacji Młodzieży Pracującej, członek zarządu Instytutu Szerzenia Praktycznej Wiedzy Przemysłowej.

W 1935 r. wybrany na posła do Sejmu RP w okręgu wyborczym nr 55 (Pińsk). Mandat poselski sprawował do 1938 r.

Podczas II wojny światowej oficer w Jednostkach Wojska na Środkowym Wschodzie. Po zakończeniu wojny i demobilizacji pozostał na emigracji.

Zmarł 29 września 1970 r. w Vancouver w Kanadzie. Pochowany na Cmentarzu White Rock.

Odznaczony złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi z mieczami.

Żonaty z Haliną Kotowską.

Źródła

Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 64/1937; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny t. II, Warszawa 2000; Rocznik oficerski rezerw 1934.