Bojownikom niepodległości

Jan Gabor

(1900-1966)

Urodził się 1 grudnia 1900 r. w Hanuszowcach na Spiszu. Syn Piotra i Agnieszki z Klimków. Brat Stefana (zob.).

Z rodziną mieszkał w Starej Wsi Spiskiej, gdzie kształcił się w katolickiej szkole ludowej z węgierskim i słowackim językiem nauczania.

Gdy 13 stycznia 1919 r. armia czechosłowacka obsadziła cały teren Spisza, zbiegł do Polski i w Nowym Targu ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego. Służył w kompanii spiskiej (4 kompania) 2 Pułku Strzelców Podhalańskich, a następnie w Legii Spisko-Orawskiej. Po ogłoszeniu plebiscytu na Spiszu i Orawie oraz rozwiązaniu Legii Spisko-Orawskiej, od kwietnia do 25 sierpnia 1920 r. służył w Tajnej Organizacji Wojskowej na Spiszu jako agitator i wywiadowca. Był komendantem posterunku w Golembarku (obecnie w Słowacji, Lysá nad Dunajcom), którego zadaniem była ochrona polskich działaczy plebiscytowych i działalność wywiadowcza.

W niepodległej Polsce mieszkał w Nowym Targu. Pracował jako malarz pokojowy i lakiernik.

Zmarł 25 kwietnia 1966 r. w Nowym Targu, został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym przy ul. Skotnickiej kwat. 28.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty z Franciszką Wojtanowicz, miał syna Eugeniusza (1926-2000).

Źródła

L. Dall, Spiszacy odznaczeni Krzyżami i Medalami Niepodległości. Słownik biograficzny, Zakopane 2022;  „Monitor Polski” 1937, nr 93.