Bojownikom niepodległości

Jan Gawroński

(1895–po 1947)

Urodził się 8 czerwca 1895 r. w Zalesiu pow. Sierpc.

Działacz niepodległościowy ps. „Cichy”.

Po 1918 r. w WP. Z dniem 1 marca 1922 r. mianowany ppor. rez. adm. gosp. z tym jednak, iż został zatrzymany w służbie czynnej. Służył w Okręgowym Zakładzie Gospodarczym 4 (1923, 1924). Awansowany na por. rez. adm. gosp. 1 marca 1924 i przemianowany na oficera służby stałej, służył w Instytucie Technicznym Inmtendentury (1928) i Kierownictwie Centrum Zaopatrzenia Intendentury (potem: Kierownictwo Zaopatrzenia Intendentury; 1932, 1939). 19 marca 1937 r. awansował na kpt. int., wiosną 1939 r. był referentem w referacie skórno-technicznym wydz. zakupów.

W 1946 r. jako mjr int. dowodził DOZT 3 DSK 2 Korpusu Polskiego. Po demobilizacji wyemigrował do Kanady.

Zmarł po 1947 r.

Odznaczony Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi z mieczami, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1937
Źródła

„Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.