Urodził się 6 lipca 1891 r. w Mielcu. Syn Filipa i Agnieszki ze Snopkowskich.
W latach 1905-1911 uczył się w gimnazjum w Mielcu. Od czerwca 1907 r. należał do koła samokształceniowego („Koło Meraka”), którego przez pewien czas był prezesem. Działał w „Zw. Jastrzębim”, „Przebojem”, Zw. Walki Czynnej i Polskich Drużynach Strzeleckich ps. „Błysk”. W 1911 r. kontynuował naukę w III Gimnazjum im. Jana Sobieskiego w Krakowie, w którym w 1913 r. uzyskał maturę. Podjął studia na Wydz. Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego.
1 sierpnia 1914 r. powołany do służby w armii austro-węgierskiej. Po ukończeniu kursu jednorocznych ochotników medyków został lekarzem baonu 56 pp. Brał udział w walkach na fronciue rosyjskim i włoskim.
Od wiosny 1918 r. przebywał w Mielcu na czasowym zwolnieniu z wojska, działając w POW. Po rozbrojeniu Austriaków automatycznie przeszedł do WP.
W okresie od 3 listopada 1918 do 20 marca 1919 r. był adiutantem w Dowództwie Powiatu Wojskowego w Mielcu, a potem w Dowództwie Okręgu Wojskowego w Rzeszowie. W czerwcu 1920 r. został naczelnym lekarzem szkoły lotniczej w Dęblinie, zaś w sierpniu naczelnym lekarzem czołówki sanitarnej i zastępcą szefa sanitarnego ochotniczej BJazdy mjr. Feliksa Jaworskiego. Od września naczelny lekarz 2 puł.
Następnie lekarz w 17 pp. W 1921 r. odkomenderowany na studia medyczne na Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie. Zweryfikowany jako kpt. plek. z 1 czerwca 1919 r. Specjalizował się w dermatologii i wenerologii. Był ordynatorem Szpitala Okręgowego we Lwowie. W 1928 r. przeszedł w stan spoczynku.
Zamieszkał w Warszawie, a w latach 30. w Radomyślu nad Sanem.
Zmarł 25 września 1936 r. w Radomyślu.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty z Janiną Leyko.
„Monitor Polski” nr 235/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934; J. Skrzypczak, Na drodze do wolności. Mielczanie w walce o niepodległość Polski 1907-1918, Mielec 2008.