Bojownikom niepodległości

Jan Góra

(1886-po 1940)

Urodził się 3 października 1886 r. w Brzeźnicy pow. Wadowice. Syn Piotra i Marii.

Przez cztery lata w stopniu podoficerskim pełnił służbę w austro-węgierskim 56 pp. Następnie pracował jako oficjał sądowy w Krakowie.

Członek PDS. 1 marca 1914 r. został zastępcą prezesa wydziału LVI PDS w Brzesku oraz komendantem miejscowym tej organizacji.

W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Jamka”. Mianowany 29 września 1914 r. ppor. piech., dowodził plut. 1 komp. 2 pp LP. Uczestniczył w działaniach na terenie Karpat, Bukowiny i Besarabii oraz Wołynia. 1 listopada 1915 r. awansował na por. piech. 15 lutego 1916 r. przeniesiony do baonu uzupełniającego nr 2. Był oficerem werbunkowym w Kielcach (październik 1916), a następnie w Zamościu (potem kierownikiem tamtejszego XVII Głównego Urzędu Zaciągu). Na tym stanowisku wiosną 1917 r. jawnie wspierał działalność POW. Następnie przeniesiony na Kurs Wyszkolenia nr 4.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Dowodził 3 komp. w Oddziale Uzupełnień korpusu (od 31 października – baon uzupełniający, dowodził w nim 2 komp.).

15 listopada 1918 r. przyjęty do WP i mianowany przez gen. Bolesława Roję kpt. piech. Od lutego 1919 r. służył w organizowanym przez siebie baonie zapasowym 2 pp leg (od marca do lipca jego dowódca). Od 14 listopada w Komendzie m.st. Warszawy. Następnie kolejno w Dowództwie Twierdzy Chełmno (od stycznia do wiosny 1920 r.), 12 DP i od sierpnia w stacji zbornej w Warszawie.

Zweryfikowany jako mjr piech. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r., dowodził III baonem 53 pp (1923, 1924), a następnie był zastępcą dowódcy 9 pp leg . Od listopada 1928 r. na praktyce poborowej w PKU w Zamościu, w marcu 1929 r. został jego komendantem. 31 grudnia 1929 r. przeszedł w stan spoczynku.

Podjął służbę w Straży Granicznej. Służył w Inspektaracie SG w Nowym Targu.

Aresztowany 4 października 1939 r. przez Sowietów, 4 września 1940 r. został skazany na osiem lat łagru. Przebywał w Sibłagu.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Był żonaty.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 156/1931
Źródła

Aresztowani na „Zachodniej Białorusi”, Warszawa 2003; H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006;J. Konefał, Legiony Polskie w Lubelskiem 1914-1918, Lublin 1999; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; T. Malinowski, M. Szumański, 2 Pułk Piechoty Legionów Polskich t. I: Karpaty, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 156/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934; S. Rostworowski, Nie tylko Pierwsza Brygada t. II, Warszawa 1993; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006.