Urodził się 2 czerwca 1893 r. w Babicy pow. Wadowice. Syn Piotra i Anny z Niciejów.
Ukończył gimnazjum w Wadowicach (1914 r.).
W czasie I wojny światowej powołany do armii austro-węgierskiej. W 1915 r. ukończył trzymiesięczną szkołę oficerską, po czym został instruktorem. Następnie jako dowódca plut. walczył na froncie rosyjskim. Latem 1916 r. dostał się do niewoli.. Przebywał w niej do połowy 1918 r.
Od czerwca 1918 r. w 1 psp 5 Dywzji Syberyjskiej ps. „Jan Rajski”.Był dowódcą plut., a potem zastępcą dowódcy komp. Uczestniczył w walkach z bolszewikami. Po kapitulacji oddziałów dywizji na stacji Klukwiennaja (10 stycznia 1920) dostał się do niewoli. Przebywał w obozach w Krasnojarsku, Omsku i Tule. W sierpniu zbiegł z niewoli i przez Finlandię i Niemcy przedostał się do Polski.
W końcu września dotarł do Warszawy. Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty.
Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., co najmniej do 1932 r. był oficerem 13 pp. Był m.in. dowódcą baonu. 1 stycznia 1931 r. awansował na mjr. piech. W 1935 r. w 6 psp. Wiosną 1939 r. sprawował funkcję komendanta KRU w Kamionce Strumiłowej.
Członek Zw. Sybiraków.
Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy z 5 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; J. S[nitko] R[zeszut], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 1/1996.