Urodził się 9 października 1886 r. w Solcy pow. Zawiercie. Syn Stanisława i Marii z Walczyków. Brat Józefa (zob.).
Przed 1906 r. pracował jako robotnik na terenie Zagłębia Dąbrowskiego.
Od 1906 r. członek PPS i jej Organizacji Bojowej ps. „Rudolf”. Po rozłamie w partii (listopad 1906) w PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Brał udział w licznych akcjach bojowych m.in. w zamachu na dyrektora G. Modla z fabryki Schoena w Środuli, w zamachu na strażnika policji fabrycznej rejonu sosnowieckiego koło Buszkowa (16 lipca 1907 r.), w akcjach na państowe sklepy monopolowe, w zamachu na prowokatora K. Saczenkę (26 listopada 1907). Aresztowany nazajutrz przez władze rosyjskie, był więziony w Sieradzu, a potem w X pawilonie warszawskiej cytadeli. Wyrokiem Warszawskiego Wojskowego Sądu Okręgowego z 5 maja 1909 r. skazany na karę śmierci.
Stracony 11 maja 1909 r. na stokach warszawskiej cytadeli.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.
S. Kalabiński, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 64/1937.