Jan Grochmalicki

Urodził się 24 marca 1883 r. w Błażowej pow. Rzeszów. Syn Franciszka, organisty, i Teresy z Bernhardtów.

Ukończył gimnazjum w Rzeszowie (1902 r.) oraz biologię na Wydz. Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego (1906 r.), 31 marca 1908 r. uzyskując doktorat. W latach 1906-1908 studiował też medycynę.

W 1909 r. pracował na stacji zoologicznej w Neapolu i Villefranche sur Mer oraz w Muzeum Oceanograficznym w Monako.

Od 1906 do 1914 był asystentem przy katedrze zoologii Uniwersytetu Lwowskiego. Jednocześnie (1910-1914) nauczyciel w IV gimnazjum we Lwowie i sekretarz tamtejszego Muzeum Dzieduszyckich (1913-1914). 27 października 1913 r. złożył egzamin na nauczyciela szkół średnich, a w 1914 r. uzyskał hablilitację na Uniwersytecie Lwowskim z zoologii i embriologii.

Członek Polskiego Tow. Przyrodniczego im Kopernika (od 1908 r.), od 1911 r. współpracownik komisji fizjograficznej Polskiej Akademii Umiejętności.

W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionie Wschodnim. Po jego rozwiązaniu (21 września) jako bakteriolog wcielony do armii austro-węgierskiej.

Od 1918 r. w WP. W 1919 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. adm.-san. z 1 czerwca 1919 r.

W niepodległej Polsce mieszkał w Poznaniu. Od 1 kwietnia 1919 r. był prof. nadzwyczajnym, a od 1 października 1921 r. zwyczajnym zoologii Uniwersytetu Poznańskiego. W latach 1926-1928 rekor Uniwersytetu Poznańskiego.

Od 1919 r. członek Państwowego Komitetu Ochrony Zabytków Przyrody, a od 1922 r. Państwowej Rady Muzealnej. W 1922 r. został też członkiem przybr. Tow. Naukowego we Lwowie.

Zmarł 15 kwietnia 1936 r. w Poznaniu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu św. Wojciecha w cytadeli.

Posmiertnie odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 25 III 1919) z Eleonorą Witkiewicz, miał trzy córki (1920-1995), (ur. 1923), (ur. 1926).

Jest patronem ulicy w Poznaniu.