Urodził się 1 stycznia 1892 r. we wsi Długie koło Włocławka. Syn Marcina i Józefy z Karwowskich.
Uczył się w gimnazjum we Włocławku.
W latach 1906-1909 należał do Narodowego Zw. Robotniczego.
W 1909 r. zamieszkał w Kijowie. Tam pracował w drukarni „Dziennika Kijowskiego”, a jednocześnie był słuchaczem kursów politechnicznych.
W czasie I wojny światowej w POW.
W 1915 r. zmobilizowany do armii rosyjskiej. W 1917 r. ukończył szkołę chorążych w Tyflisie.
W październiku 1917 r. wstąpił do I Korpusu Polskiego. Był oficerem oddziału km 11 psp 3 DStrz. Pracował też w Zw. Wojskowych Polaków w Wiaźmie. Po demobilizacji korpusu w maju 1918 r. powrócił do kraju.
Od 1919 r. w WP. Brał udział w walkach z bolszewikami, podczas których został kontuzjowany w bitwie niemeńskiej.
Służył w komendzie placu w Łukowie. Zweryfikowany jako por. adm. z 1 czerwca 1919, w latach 1922-1933 r. był kierownikiem referatu w PKU w Siedlcach. Po ukończeniu kursu intendenckiego objął stanowisko oficera gospodarczego 22 pp, zaś przed 1936 r. analogiczne stanowisko w 20 puł. 19 marca 1938 r. awansował na kpt. int.
Był założycielem klubu wioślarskiego w Rzeszowie.
Podczas kampanii 1939 r. pozostawał w nadwyżkach pułkowych. Po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Od października przebywał w obozie w Kozielszczyźnie, zaś od listopada w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy z 1 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Krzyżem Walecznych oraz Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Żonaty z Jadwiga z Łańskich, miał z nią syna Bogusława Jana.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 6/1934; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; J. S[nitko] R[zeszut], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 3-4/1990.