Urodził się 5 sierpnia 1896 r. w Słupicy pow. Radom. Syn Franciszka i Marii z Figurskich.
W latach 1908-1916 uczył się w Szkole Handlowej w Radomiu.
Od 1912 r. należał do tajnej drużyny skautowej.
Wczasie I wojny światowej od 1916 r. w POW ps. „Krak”. Ukończył szkołę podchorążych.
Pracował jako nauczyciel szkół powszechnych na terenie Radomskiego i Zamojszczyzny; był dwukrotnie aresztowany za działalność niepodległościową.
Od listopada 1918 r. w WP. W 1919 r. ukończył kurs oficerów administracyjnych w Kielcach, zaś w 1920 r. pięciomiesięczny kurs w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie oraz uczył się w Szkole Podchorążych Saperów. W lipcu uczestniczył w fortyfikowaniu twierdzy Dęblin. Po zakończeniu wojny z bolszewikami przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. sap.
Ukończył Wydz. Ekonomii i Nauk Politycznych Uniwersytetu Poznańskiego. Kierował Polskim Stronnictwem Ludowym na terenie Radomskiego, potem brał udział w zorganizowaniu Stow. Rezerwistów i b. Wojskowych. W latach 1929-1930 był prezesem tego stowarzyszenia w Jedlni-Letnisku.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy nr 029/3 z 13 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych, pośmiertnie (2007) awansował na por.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 102/1933; Rocznik oficerski rezerw 1934; J. S[nitko] R[zeszut], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 3/1994.