Urodził się 23 listopada 1896 r. w Wieruszowie. Syn Józefata i Rozalii z Kozłowskich. Działacz niepodległościowy ps. „Zagłoba”. Od 1924 r. funkcjonariusz Policji Państwowej. Przez wiele lat pełnił służbę na terenie województwa łódzkiego. W 1937 r. posiadał stopień posterunkowego, w następnym roku był funkcjonariuszem w XIV komisariacie w Łodzi. Awansował na st. posterunkowego. Podczas kampanii 1939 r. służył w komendzie m. Łodzi. Ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Wywieziony na podstawie listy nr 030/1 z 14 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze. Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta. Żonaty z Wiktorią Magot, miał z nią troje dzieci m.in. syna Brunona. Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 93/1937.