Urodził się 14 listopada 1898 r. w Kętach. Syn Jana i Marii z Osierdów.
W 1912 r. ukończył szkołę powszechną w Kętach, po czym rozpoczął kurs przygotowawczy przed rozpoczęciem nauki w seminarium nauczycielskim.
W czasie I wojny światowej podczas postoju I Brygady w rodzinnym mieście 20 lutego 1915 r. wstąpił do Legionów Polskich. W stopniu szer. służył w 1 komp. 5 pp LP. W końcu roku ciężko ranny na Wołyniu, leczył się w szpitalu w Ołomuńcu.
Po kryzysie przysięgowym we wrześniu 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej. W październiku przydzielony do 35 pp, został wysłany na front włoski.
Od listopada 1918 r. w WP. Początkowo służył w IV baonie 5 pp leg. Walczył z Ukraińcami, a potem bolszewikami. Awansowany do stopnia plut. Ranny 29 kwietnia 1919 r. pod Kamieniopolem. Po rekonwalescencji przydzielony do 6 komp. 5 pp leg, awansował na sierż. W szczególny sposób wyróżnił się podczas bitwy o Białystok (22 sierpnia 1920), podczas której został ciężko ranny. Po wyleczeniu się z ran powrócił do komp. W WP służył do 30 czerwca 1923 r.
Jako inwalida (z 40% utratą zdrowia) jako osadnik wojskowy mieszkał w osadzie Łowcewicze pow. Wilejka. Pracował na roli.
Po kampanii 1939 r. ukrywał się. Aresztowany przez Sowietów, 10 lutego 1940 r. został zesłany z rodziną do Dziegtarki na Uralu, gdzie pracował w kopalni rudy. Następnie przebywał w obwodzie dżambulskim, pracował jako drwal. Na wieść o utworzeniu Armii Polskiej w ZSSR dotarł do Buzułuku, ale wobec choroby (tyfus) nie został doń przyjęty.
Chcąc powrócić do kraju 11 czerwca 1943 r. zgłosił się ochotniczo do LWP. W stopniu ogn. 20 listopada podjął służbę jako dowódca 2 plut. 3 baterii 1 dyonu 1 samodz. pułku moździerzy. Awansowany na chor., od lipca 1944 r. do maja 1945 r. walczył na froncie.
Zdemobilizowany, od czerwca 1945 r. pracował jako robotnik w Państwowym Zakładzie Przemysłu Wełnianego w Kętach.
Zmarł 29 lipca 1976 r. w Kętach.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Krzyżem Niepodległości.
Żonaty z Jadwigą Strzyż, miał z nią trzy córki m.in. Marię (ur. 1931).
W. Droździk, Jana Handzlika droga z Kęt do Polski, „Kęczanin” nr 1,2,3/1995; „Monitor Polski” nr 64/1937.