Bojownikom niepodległości

Jan Holc

(1895-po 1945)

Urodził się 25 stycznia 1895 r. w Łodzi. Syn Pawła i Leopoldy z d. Libersajt (?).
Działacz niepodległościowy ps. „Topór”.
Po 1918 r. w WP. Z dniem 1 maja 1921 r. mianowany ppor. kaw., po czym przeniesiony do rezerwy. Z dniem 19 marca 1939 r. awansował na por. rez. kaw.
W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Pracował jako budowniczy.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, służył w DOK nr IV w Łodzi. Podczas działań ewakuowany w kierunku wschodnim, 17 września w Zbarażu dostał się do niewoli sowieckiej. W 1940 r. przebywał w obozie w Juchnowie, skąd 18 czerwca został przewieziony do Griazowca. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej (22 czerwca 1941) i podpisaniu umowy Sikorski-Majski 3 września 1941 r. został uwolniony. Wstąpił do Armii Polskiej w ZSSR.
Zmarł po 1945 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 131/1933
Źródła

„Monitor Polski” nr 131/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003.