Urodził się 10 maja 1892 r. w Lubecku koło Lublińca. Syn Józefa i Katarzyny z d. Matussek.
Ukończył szkołę i w 1913 r. odbył obowiązkową służbę wojskową w armii niemieckiej w baonie saperów w Poznaniu.
W czasie I wojny światowej w 1914 r. zmobilizowany do armii niemieckiej, do 1918 r. walczył na różnych frontach, awansując do stopnia sierż.
Od maja 1919 r. członek POW Górnego Śląska. Uczestnik trzech powstań śląskich. Podczas III powstania (1921 r.) organizator i dowódca pododdziału w pow. Kluczbork i Olesno. Następnie służył w kontrwywiadzie Grupy „Północ”.
Następnie (od 1 listopada 1921 r.) jako ppor. sap. w WP. Służył w 3 psap. Zweryfikowany jako por. sap. z 1 czerwca 1920, po ukończeniu półrocznego kursu uzupełniającego dla saperów, w pierwszej połowie 1924 r. przeniesiono go do 5 psap. Następnie w 5 baonie saperów. Od czerwca 1937 r. pełnomocnik i zastępca kierownika budowy fortyfikacji w OK nr V w Krakowie. Awansowany 19 marca 1938 r. na kpt. sap., wiosną 1939 r. był oficerem saperów baonu fortecznego KOP „Sarny”. Następnie kierował budową śląskich fortyfikacji w Tarnowskich Górach.
Brał udział w kampanii 1939 r. Po jej zakończeniu powrócił do Tarnowskich Gór i podjął działalność konspiracyjną w szeregach Organizacji Orła Białego. Był szefem Ekspozytury „B2”, będącej okręgowym kierownictwem sabotażu i dywersji na Śląsku, w Zagłębiu i Niemczech. Po scaleniu organizacji z ZWZ (co ostatecznie nastąpiło do kwietnia 1940 r.) organizował konspirację w Tarnowskich Górach ps. „Kord”. Organizował akcję sabotażową na terenie wielkich miast i na Opolszczyźnie. Opracował też plan operacyjny powstania na Śląsku. Aresztowany przez Niemców 29 stycznia 1941 r. w Tarnowskich Górach, był przetrzymywany w miejscowym areszcie, a potem więziony w Gliwicach. Torturowany w śledztiw, nie wydał tajemnic organizacji. Przewieziony do Berlina, w procesie członków Komendy Okręgu Śląskiego ZWZ (5-7 marca 1942) wyrokiem Trybunału Ludowego został skazany na karę śmierci.
Stracony 17 lipca 1942 r. w więzieniu w Berlinie-Ploetsensee.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Był żonaty.
„Monitor Polski” nr 6/1934; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.