Urodził się 22 czerwca 1886 r. we Lwowie. Syn Stanisława i Wilhelminy ze Słobodów.
Przed wojną pracował jako stolarz.
Z jego inicjatywy w styczniu 1910 r. powstało we Lwowie towarzystwo „Biały Orzeł”, którego celem było krzewienie ideałów powstańczych.
Jednocześnie należał do PDS. Był członkiem IV PDS (2 komp. robotnicza) w Kleparowie, zaś w latach 1911-1912 uczył się w szkole podchorążych tej organizacji. 10 grudnia 1912 r. otrzymał najwyższy stopień w PDS tj. pchor. Od jesieni 1913 r. z ramienia PDS pracował wśród robotników w Wiedniu.
Od 1914 r. w Legionach. Był dowódca plut. w baonie uzupełniającym kpt. L. Berbeckiego i w jego składzie uczestniczył w bitwie pod Łowczówkiem. Po rozwiązaniu baonu przydzielony do 1 pp LP, z dniem 1 stycznia 1915 r. otrzymał stopień ppor. piech. Wkrótce potem objął stanowisko oficera broni i intendenta 5 pp LP. W szeregach pułku przeszedł całą kampanię wojenną.
Po kryzysie przysięgowym we wrześniu 1917 r. zapewne wcielony do armii austro-węgierskiej.
Od 6 listopada 1918 r. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom na pododcinku Kleparów. W WP służył do końca wojny, po czym został przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
N przełomie lat 20. i 30. pracował jako urzędnik w 11 baonie KOP w Mizoczu, a potem w Wytwórni Amunicji nr 2 w Rembertowie.
Zginął 27 marca 1943 r. i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie kwat. B-5.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie Krzyżem Walecznych oraz złotym Krzyżem Zasługi.
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006; T. Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Warszawa 1934; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; Materiały do historii I Brygady, „Żołnierz Legionów i POW” nr 3-4/1939; „Monitor Polski” nr 132/1931; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924.