Bojownikom niepodległości

Jan Jadrowski

(1898–1923)

Urodził się 26 lipca 1898 r. w Samborze. Syn Andrzeja i Katarzyny z Bodnarów.

W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 2 komp. IV baonu 5 pp LP. 25 grudnia dostał się do niewoli rosyjskiej podczas bitwy pod Łowczówkiem. Uwolniony w styczniu 1915 r. w Tarnowie, w grudniu służył w baonie uzupełniającym nr 1. Po powrocie na front w 3 komp. VI baonu 7 pp LP. Kontuzjowany 24 czerwca 1916 r. na pozycjach pod Kościuchnówką.

Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Służył w 5 pp leg. Mianowany 1 marca 1919 r. ppor. piech., został wówczas przeniesiony do 3 pp leg.

Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. służył w 50 pp.

Zmarł zapewne w 1923 lub 1924 r.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i dwukrotnie Krzyżem Walecznych, pośmiertnie otrzymał Krzyż Niepodległości.

Żonaty (od 1922 r.) z Zofią Ewą Lambert.

Źródła

„Monitor Polski” nr 293/1932; Rocznik oficerski 1923; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.