Jan Janczyszyn

Urodził się 27 grudnia 1899 r. we Lwowie. Syn Rozalii.

Ukończył czteroklasową szkołę powszechną w Sokolnikach.

W czasie I wojny światowej od 1916 r. w Legionach Polskich. Służył w 5 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym zwolniony z Legionów.

W grudniu 1917 r. powołany do armii austro-węgierskiej. Służył w 100 pp.

Od listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. Przydzielony do służb intendenckich we Lwowie. W grudniu 1921 r. przeniesiony do rezerwy.

W niepodległej Polsce od lipca 1922 r. w Straży Celnej. Skierowany do Inspektoratu Straży Celnej w Śniatyniu, w grudniu 1927 r. ukończył kurs Hodowli i Tresury Psów w Pieczorach. Następnie sprawował funkcję przewodnika psa służbowego. Od marca 1928 r. w Straży Granicznej. Od 1 kwietnia 1928 do 20 lipca 1927 r. jako przewodnik psa pełnił służbę w placówce SG „Tuczapy”. 15 października 1930 r. ukończył kurs tresury psów w Zakładzie w Galewicach koło Góry Kalwarii. Następnie od 16 października do 4 grudnia 1930 r. w placówce SG „Kuty”. Był przewodnikiem psa służbowego w placówce SG „Serafińce” (5 grudnia 1930–17 grudnia 1932). 18 grudnia przeniesiony do Śląskiego Inspektorstu SG, do 5 kwietnia 1934 r. pełnił służbę w placówce SG „Pawełki”. Następnie we Wschodnio-Małopolskim Inspektoracie Okręgowym SG.  Od 7 kwietnia do 9 maja w placówce SG „Uścieryki”, zaś od 10 kwietnia 1934 do 2 stycznia 1938 r. w placówce SG „Dołhopole”. W 1935 r. awansował na st. strażnika. Następnie do 10 września 1938 r. pełnił służbę graniczną w placówce SG  „Grabów”. 30 września ze względu na stan zdrowia przeniesiony w stan spoczynku.

Zmarł 18 lipca 1986 r. i został pochowany na Cmentarzu Komunalnym (Osobowice) we Wrocławiu.

Odznaczony Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Marią Barczyk, miał córkę Janinę i syna Stefana.