Bojownikom niepodległości

Jan Jarczyński

(1893–po 1939)

Urodził się 14 lutego 1893 r. w Skalbmierzu.

W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 2 komp. VI baonu 1 pp LP. Ranny 17 listopada w prawą rękę podczas bitwy pod Krzywopłotami. W drugiej połowie kwietnia 1917 r. przebywał w stacji zbornej LP w Przemyślu, a potem w Wiedniu.

W niepodległej Polsce w dyplomacji. Od 19 czerwca 1920 r. w Agencji Konsularnej w Boguminie. Był tam kolejno pracownikiem kontraktowym, sekretarzem konsulatu II st. w VIII stopniu służbowym, a od 1 lutego 1921 r. kierownikiem tej agencji. Od 1 listopada 1921 do 1 maja 1928 r. pracował w Departamencie Konsularnym MSZ w Warszawie (sekretarz II kl., od 1 lipca 1927 r. referent w VII st. służbowym). Od 1 maja 1928 do 1 lutego 1930 r. był wicekonsulem I kl. w Konsulacie w Strasbourgu i do 31 stycznia 1932 r. w Lille. Następnie referent w Departamencie Administracyjnym MSZ. Od 1 kwietnia do 28 lipca 1932 r. pozostawał w stanie nieczynnym, po czym od 1 marca 1933 r. pracował w Departamencie Konsularnym, a od 20 lutego 1934 r. w Departamencie Administracyjnym, od 1 sierpnia 1934 r. jako radca. Od 15 stycznia 1937 r. w referacie szyfrów Gabinetu Ministra Spraw Zagranicznych, od 1 kwietnia tego roku w VI grupie uposażeń.

Zmarł po 1939 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Źródła

Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 156/1931; Rocznik służby zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939, Warszawa 1939.