Urodził się 11 lipca 1901 r. w Warszawie. Syn Aleksandra, robotnika, i Franciszki.
Ukończył szkołę średnią w Warszawie. Następnie studiował w Centralnej Wojskowej Szkole Gimnastyki i Sportu w Poznaniu, którą ukończył w 1922 r.
Przez rok pracował jako nauczyciel WF w gimnazjum w Środzie Wlkp., po czym był nauczycielem w Gimnazjum (potem Gimnazjum i Liceum) im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. Równocześnie ukończył pełne studia wychowania fizycznego w Studium WF Uniwersytetu Poznańskiego; uzyskał magisterium filozofii w zakresie geografii.
Działacz sportowy i harcerski. Współpracował z pismami „Wychowanie Fizyczne” i „Wychowanie Fizyczne w Szkole”.
Był m.in. zastępcą komendanta chorągwi ZHP, uzyskał stopień harcmistrza.
Z dniem 1 września 1929 r. mianowany ppor. rez. piech., 1 stycznia 1935 r. awansował na por. rez. piech.
W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego. Dowodził baonem marszowym 68 pp. Brał udział w bitwie nad Bzurą. 17 września ranny dwukrotnie w nogi pod Juliopolem, dostał się do niewoli niemieckiej. Początkowo przebywał w szpitalu w Sochaczewie, a potem w Łodzi.
Tam 11 października 1939 r. zmarł z ran i został pochowany w kwat. wojennej na tamtejszym Cmentarzu Doły.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty, miał dwoje dzieci.
PSB t. XI; L. Głowacki, 17 Wielkopolska Dywizja Piechoty w kampanii 1939, Lublin 1969; Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej t. I, Pruszków 1993; „Monitor Polski” nr 140/1938; Rocznik oficerów rezerwy 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2003; B. Tuszyński, Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej 1939–1945, Warszawa 1999.