Bojownikom niepodległości

Jan Jaśkaniec

(1894–po 1937)

Urodził się 8 października 1894 r. w Krakowie. Syn Augusta i Marii z Wójcikiewiczów.

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. W stopniu szer. służył w 3 komp. VI baonu 7 pp LP. Chory, w końcu września 1915 r. przebywał w szpitalu legionowym w Kamieńsku., zaś w drugiej połowie stycznia 1916 r. w szpitalu twierdzy nr 8 w Krakowie. Po rekonwalescencji w kadrze Komendy Grupy LP w Kozienicach. W maju 1916 r. w składzie komp. marszowej w stopniu st. szer. wyruszył na front.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Talaborfalva.

Po 1918 r. w Wojsku Polskim. W maru 1919 r. w stopniu kpr. w komp. uzupełniającej 1 baonu strzelców w Czyżynach (obecnie część Krakowa).

W czerwcu 1921 r. w stopniu plut. przeniesiony z Okręgowego Zakładu Gospodarczego w Krakowie do tamtejszego Wojskowego Okręgowego Zakładu Mundurowego. W niepodległej Polsce podoficer zawodowy. Uzyskał stopień sierż. Po 1935 r. przeniesiony w stan spoczynku.

Mieszkał wówczas w Krakowie.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

IV Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; Dowództwo Okręgu Generalnego Kraków, Rozkaz nr 83/1921; „Monitor Polski” nr 93/1937; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; „Wiarus” nr 8/1935.