Bojownikom niepodległości

Jan Jaśko

(1893–po 1937)

Urodził się 23 sierpnia 1893 r. w Trzebini. Syn Kazimierza i Heleny z Kamieniarzów.

Pracował jako ślusarz.

W czasie I wojny światowej od 8 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Służył w 2 pp LP. W jego składzie 30 września wyjechał na front w Karpaty. Od maja 1915 r. w 4 komp. 4 pp LP. W jej składzie 15 lipca wyruszył na front. Uczestniczył w walkach na Lubelszczyźćnie i Wołyniu. Awansował na st. szer. W maju 1916 r. w kadrze Komendy Grupy LP. W składzie komp. marszowej został wówczas skierowany na front. W 1917 r. w Inspektoracie Werbunkowym w Łomży.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym.Służył w 8 komp. 3 pp LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. W składzie 100 pp brał udział w walkach na froncie włoskim, gdzie dostał się do niewoli.

Następnie w Armii Polskiej we Francji, z którą w 1919 r. powrócił do kraju.

W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnej miejscowości.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych

Źródła

„Monitor Polski” nr 64/1937.