Jan Jazy

Urodził się 19 grudnia 1896 r. w w Herne-Bochum w Westfalii. Syn Ignacego i Antoniny z d. Szczerbal.

Mieszkał w Gostyniu w Wielkopolsce. Ukończył szkołę powszechną, po czym wyuczył się zawodu stolarza.

Uczestnik powstania wielkopolskiego. Następnie w Wojsku Polskim. Służył w 60 pp. Brał udział w walkach z bolszewikami. Po zakończeniu wojny w stopniu plut. w rezerwie.

W niepodległej Polsce w latach 1925–1926 prowadził małą letnią kawiarnię w Wielkiej Wsi (obecnie Władysławowo). w końcu lat 20. zamieszkał w Gdańsku. Na początku lat 30. podjął pracę jako stolarz w Wojskowej Skladnicy Tranzytowej na Westerplatte.

Podczas II wojny światowej 1 września 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, wziął udział w obronie Westerplatte. Po kapitulacji załogi (7 września) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w stalagu I A w Stablack. W październiku skierowany do pracy w majątku Fritza Schwille, pracował tam do lutego 1945 r.

Zginął 21 marca 1945 r. w następstwie nalotu w okolicy Gdyni. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym przy ul. św. Mikołaja w Gdyni.

Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości, pośmiertnie otrzymał order Virtuti Militari 5 kl.

Żonaty z Józefą N., miał synów Bronisława, Alfonsa (ur. 1925) i Joachima oraz córkę Reginę (ur. 1931) zamężną Światłowską.

Pośmiertnie (1998) otrzymał obywatelstwo honorowe Gdańska.